Ο χοίρος των Χριστουγέννων
Στην Κρήτη παλιότερα ήταν έθιμο
να μεγαλώνει κάθε οικογένεια στο χωριό ένα γουρούνι, το «χοίρο», όπως το
έλεγαν. Ο χοίρος σφάζονταν την παραμονή των Χριστουγέννων κι ήταν το κύριο Χριστουγεννιάτικο
έδεσμα.
Την δεύτερη μέρα των
Χριστουγέννων, οι χωρικοί έκοβαν το κρέας του χοίρου και έφτιαχναν:
• λουκάνικα
• απάκια:
καπνιστό κρέας
• πηχτή (τσιλαδιά): αφαιρείται κάθε ίχνος
κρέατος από το κεφάλι του γουρουνιού και όλα μαζί βράζονται. Ο ζωμός με ειδική
προετοιμασία μετατρέπεται σε πηχτό ζελέ που μέσα του βρίσκονται τα κομμάτια του
κρέατος.
• σύγλινα,
δηλαδή το κρέας του γουρουνιού κομμένο σε μικρά κομμάτια, που το έψηναν και το
έβαζαν σε μεγάλα δοχεία και το κάλυπταν με το λιωμένο λίπος του ζώου. Το λίπος
έπηζε μόλις έχανε τη θερμότητα του και το κρέας μπορούσε να διατηρηθεί έτσι για
αρκετούς μήνες.
• ομαθιές, τα
έντερα του χοίρου γεμισμένα με ρύζι, σταφίδες και κομματάκια συκώτι.
• τσιγαρίδες,
κομμάτια μαγειρεμένου λίπους με μπαχαρικά που το έτρωγαν με ζυμωτό ψωμί για
κολατσιό στην εξοχή, όταν μάζευαν τις ελιές.
Ο χοίρος των Χριστουγέννων ήταν η
βασική πηγή κρέατος για αρκετές εβδομάδες. Φυσικά αναφερόμαστε σε μια δίαιτα
εξαιρετικά φτωχή σε κρέας, την περίφημη διατροφή της Κρήτης (Μεσογειακή
Διατροφή), που χάριζε στους Κρητικούς των παλιότερων δεκαετιών υγεία και
μακροζωία.
Εργασία από το μαθητή Γιώργο Π.Στ'1
Εργασία από το μαθητή Γιώργο Π.Στ'1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου